Dorpsvereniging Smilde
In gesprek met Manouk Warries, voorzitter van Dorpsvereniging Smilde.
Manouk is 27 jaar oud en zet zich sinds 2019 actief in voor de dorpsvereniging in Smilde. Ik ontmoet haar op woensdagochtend, op een dag dat zij vrij is van haar werk.
Manouk, hoe ben je in het vrijwilligerswerk terecht gekomen?
‘Ik heb het altijd al leuk gevonden om dingen te organiseren. Ik merkte dit al in mijn studietijd. In die periode is mijn passie voor organiseren ontstaan. Ik werd lid van een studievereniging, waar ik in het bestuur kwam. Ik woon al vanaf mijn geboorte in Smilde en merkte dat er weinig mogelijkheden waren om elkaar te ontmoeten. Ik vond dat jammer. Uiteindelijk ging ook het dorpscafé sluiten. Voor mij was dat de stimulans om te kijken of het mogelijk was om nieuwe activiteiten te organiseren, voor jong en oud. Via een oproep op Facebook verzamelde ik een aantal enthousiaste dorpsbewoners. Zij vonden het leuk om met mij mee te denken. Zo ontstond onze dorpsvereniging.’
Het brengt mij veel energie en vrolijkheid
Leuk maar ook spannend om aan zoiets te beginnen, of niet?
‘In het begin was het nog erg zoeken. We zijn begonnen met 12 enthousiaste mensen. Niemand van ons had ervaring met het oprichten van een vereniging. Er moest een bestuur komen, waarbij ik zelf voorzitter werd. Ook moesten zaken worden vastgelegd bij de notaris. Eind 2019 hadden wij het meeste wel geregeld en konden we leden gaan werven. Begin 2020 organiseerden wij een eerste verenigingsborrel met onze leden. Dat was net in de periode dat Corona voor het eerst om de hoek kwam kijken’.
Creatief in coronatijd
‘In eerste instantie vonden wij het jammer dat we beperkt werden door de coronamaatregelen. Achteraf gezien heeft ons dit wel de mogelijkheid gegeven om stappen te zetten die behapbaar waren. Wij hebben leuke activiteiten georganiseerd. Bijvoorbeeld een openlucht terrassenfestival, een bingo, een online pubquiz en puzzeltochten. We hebben inmiddels 530 leden. De activiteiten worden door de Smildegers erg positief ontvangen’.
Waar ben je trots op?
‘Waar ik het meest trots op ben, is dat ik zie dat de verbinding weer tot stand komt. Veel mensen bieden zich spontaan aan om te helpen bij activiteiten. Ook krijgen we veel leuke reacties op de activiteiten die georganiseerd zijn. Mensen treffen elkaar weer, dat is heel leuk om te zien!’
Aan de slag
Aan de slag In gesprek met Lute van de Bult sr., Voorman Werkgroep ‘t oude kerkhof Beilen Lute, hoe is ‘t oude kerkhof “op je pad gekomen”? ‘Ik ben hier geboren en getogen en heb altijd interesse gehad in het verleden. Toen ik nog werkte als huismeester van de Bernhardstede had ik vanuit mijn kantoor uitzicht op de oude begraafplaats. Door de jaren heen zag ik het verwaarlozen en dat stuitte me tegen de borst. Ik vond het kerkhof met haar oude grafmonumenten een waardevol stuk geschiedenis van Beilen. Ik hoorde dat de gemeente plannen had om het kerkhof te ruimen en dat leek me geen goed idee. Als lid van de historische vereniging heb ik op een filmavond aandacht gevraagd voor de situatie van het kerkhof. Er meldden zich zes mensen die zich met mij sterk wilden maken voor het behoud. En zo is de werkgroep geboren. We besloten met elkaar gewoon aan de gang te gaan met de medewerking van de historische vereniging. Zij stonden garant voor de eventuele kosten.’ Aan de slag Aan de slag ‘We begonnen met de graven langs het pad. Dat deden we bewust omdat op 4 mei dit de route voor de kranslegging was. Voor de meesten van ons was het verzorgen en repareren van graven een nieuwe uitdaging. Wat we al niet geprobeerd hebben… zeepsop, constructielijm. Gelukkig kregen we hulp van een vrijwilliger, die jarenlange ervaring had met het opknappen van graven. Hij heeft ons de fijne trucjes geleerd, bijvoorbeeld het schilderen van de letters. We hebben ook hulp gehad van een natuursteenbedrijf over hoe je brokstukken van steen weer aan elkaar zet.’ Waardering ‘Het werk wat we doen wordt enorm gewaardeerd. Door mensen wiens voorouders hier liggen, door mensen die een band hebben met Beilen, door toeristen. Soms krijgen we spontaan een bijdrage of komt er een buurvouw gevulde koeken brengen als we aan het werk zijn. We merken ook dat er weer planten en andere vormen van aandenken op de graven geplaats worden. We hebben laatst een grote grafplaat opgeknapt ter herinnering aan een groep jonge mensen die begin 1900 aan de Spaanse griep zijn overleden. Daar stond opeens een bloemetje. Dat doet je dan wel wat.’ Vrijwilligers ‘Nieuwe vrijwilligers zijn altijd welkom. Wij zijn elke donderdagmiddag vanaf half twee aanwezig. Je kunt dan altijd even langskomen. Dan vang ik je op en doen we in de koffiepauze een voorstelrondje.’ Waar ben je trots op? ‘Ik ben trots op wat we op eigen kracht bereikt hebben. We vonden het belangrijk dat ’t oude kerkhof voor Beilen behouden zou blijven en dat is gelukt. Dankzij onze groep enthousiaste vrijwilligers.’ Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal